Wędruję ścieżką od ciebie do ciebie | A2 |
Choć droga prowadzi tylko przez góry | fis F A2 |
Przez świat zatopiony wierzchołkami w niebie | A2 |
Dwa światy znam – lecz ten mój to który ? | fis F A2 |
| |
Góry rozpadły się w stos fotografii | D E7 |
Poprzecinane wąwozami miasta | A2 fis F A2 |
Ale ty mój świat ułożyć potrafisz | D E7 |
I świat znów zaczyna w góry się zrastać | A2 fis F A2 |
| |
Góry to nasze spiętrzone marzenia | C G a F |
W górach ludzie jak one rosną ku niebu | C G a F |
Morze szczytów nas w żeglarzy przemienia | C G a F |
Sterujących coraz dalej od brzegu od brzegu | C G a F |
Góry to ludzie, którzy je niosą w plecaku | C G a F |
Ludzie są jak góry, które noszą w sobie | C G a F |
Gdzie oczy poniosą wędrujemy szlakiem | C G a F |
A u celu i tak czeka drugi człowiek | C G a F |
| |
Wędruję ścieżką od ciebie do ciebie | A2 |
Choć nie ma drogi poza górami | fis F A2 |
Już poza tobą świata nie dostrzegam | A2 |
Zawieszona między dwoma światami | fis F A2 |
| |
Tęsknię za tobą na pustych szczytach | D E7 |
Lecz mój wzrok nie sięga w doliny | A2 fis F A2 |
U świata krawędzi z chmur skłębionych czytam | D E7 |
Świat na tobie się kończy na tobie zaczyna | A2 fis F A2 |
| |
Góry to nasze spiętrzone marzenia | C G a F |
W górach ludzie jak one rosną ku niebu | C G a F |
Morze szczytów nas w żeglarzy przemienia | C G a F |
Sterujących coraz dalej od brzegu od brzegu | C G a F |
Góry to ludzie, którzy je niosą w plecaku | C G a F |
Ludzie są jak góry, które noszą w sobie | C G a F |
Gdzie oczy poniosą wędrujemy szlakiem | C G a F |
A u celu i tak czeka drugi człowiek | C G a F |
| |
Góry to nasze spiętrzone marzenia | D A h G |
W górach ludzie jak one rosną ku niebu | D A h G |
Morze szczytów nas w żeglarzy przemienia | D A h G |
Sterujących coraz dalej od brzegu od brzegu | D A h G |
Góry to ludzie, którzy je niosą w plecaku | D A h G |
Ludzie są jak góry, które noszą w sobie | D A h G |
Gdzie oczy poniosą wędrujemy szlakiem | D A h G |
A u celu i tak czeka drugi człowiek | D A h G |