Widzimy się co dzień na schodach w metrze, | D G A |
gdy ona jedzie na dół – ja na powierzchnię | D G A |
Ja wracam z nocnej zmiany, | h |
a ty pracujesz rano | fis |
Ja jestem niewyspany, | G A |
ty z twarzą zatroskaną | h D |
| |
A schody jadą, choć mogłyby stać | G A D |
na stacji Jerzego z Podebrad | G A D |
| |
Praga o szóstej jeszcze sennie ziewa | D G A |
i tylko my naiwni – robimy co trzeba | D G A |
Ja spieszę się z kliniki, | h |
gna do kiosku ona | fis |
Zmęczone dwa trybiki, | G A |
dwie wyspy wśród miliona | h D |
| |
A schody jadą, choć mogłyby stać | G A D |
na stacji Jerzego z Podebrad. | G A D |
| |
Choć o tej samej porze - randki są ruchome, | D G A |
bo w tym tandemie każdy jedzie w swoją stronę | D G A |
Ja w lewo, ona w prawo | h |
nie ma odwrotu | fis |
ją czeka Rude pravo | G A |
a na mnie pusty pokój | h D |
| |
A schody jadą, choć mogłyby stać | G A D |
na stacji Jerzego z Podebrad. | G A D |
| |
Na czarodziejskich schodach czuję w sercu drżenie, | D G A |
gdy kioskareczka Ewa śle mi swe spojrzenie | D G A |
W pospiechu ledwie zdążę | h |
powiedzieć - „witam z rana”, | fis |
bo całowania w biegu | G A |
surowo się zabrania | h D |
| |
A schody jadą, choć mogłyby stać | G A D |
na stacji Jerzego z Podebrad | G A D |
| |
A Praga drzemie i nic jeszcze nie wie | D G A |
o dwojgu zakochanych, zapatrzonych w siebie | D G A |
Już tęsknią nasze włosy | h |
pędem rozwiane | fis |
do tego, co nas czeka | G A |
do tego, co nieznane | h D |
| |
A schody jadą, choć mogłyby stać | G A D |
na stacji Jerzego z Podebrad. | G A D |